Jak większość Bieszczadzkich wsi tak i Dwernik zaczyna swoją piśmienną historię w połowie XV wieku. Co działo się wcześniej trudno powiedzieć. Ciekawostką jest, że znaleziono we wsi chińską monetę pochodzącą z okresu 951-960 r. Oczywiście nie oznacza to, że mieszkali tu Azjaci, ale z pewnością jakieś osadnictwo we wczesnym średniowieczu już istniało.
Założona formalnie przez Kmitów wieś miała prawo posiadać młyn (pozostały tylko fundamenty), karczmę, staw rybny. Po dawnej wsi w terenie widoczne są tylko studnie, starodrzew dworski, ślady po jeszcze dwóch młynówkach oraz kilka nagrobków na przycerkiewnym cmentarzu. Niestety tylko tyle pozostało. Cała reszta kilkusetnego dorobku kultury i życia tutejszej ludności spłonęła i została zniszczona podczas akcji Wisła w 1947 r.
Nazwa wsi wywodzi się od prasłowiańskiego słowa dwernik, co oznacza osobę pilnującą drzwi lub bramy – odźwierny lub od ukraińskiego dwernyk – odźwierny. Prawdopodobnie wiąże się to z ukształtowaniem terenu, a właściwie „otwarciem” się ciasnej doliny potoku na rozległym terenie obecnej wsi Dwernik, gdzie potok ów wpada do rzeki San.
W 1880 roku rozpoczęto poszukiwania ropy naftowej. Kopano prymitywne szyby w formie studni. Również i dziś wydobywa się tu dobrej jakości ropę, lecz w niewielkich ilościach. Do szybów naftowych prowadzi leśna droga.
W 1884 roku we wsi pojawił się słynny etnograf Oskar Kolberg, który zebrał materiały na temat zwyczajów tutejszej ludności. W „Dziełach wszystkich” pojawiły się zwyczaje sobótkowe, pieśń zalotnika oraz bajka o dwunastu zbójach.
W okresie międzywojennym we wsi działała „Samopomicz” – ukraińska spółdzielnia.
We wrześniu 1939 roku wieś przecięto granicą państwową wytyczoną na Sanie. Dwernik znalazł się pod okupacją niemiecką. Od jesieni 1944 roku tereny wsi były pod wpływem działań band UPA. Po wojnie Dwernik przydzielono do Polski, a 1946 roku całą ludność wysiedlono na tereny ZSRR. Zabudowę spalono.
Dopiero pod koniec lat 50-tych tereny wsi zaczęły się zaludniać. Tak jak całe Bieszczady, wieś zasiedlali przybysze z przeróżnych stron Polski. W 1981 roku z materiałów pochodzących z cerkwi w Lutowiskach postawiono drewniany kościół parafialny. Po dawnych wyznawcach wiary greckokatolickiej pozostało w Dwerniku kilka nagrobków.
W każdej wsi istniały polanki, łąki, zadrzewienia i inne miejsca, które miały swoją lokalną nazwę. Na przykład: Hawizi Las, Na Kłynie, Polana Kiszelec lub Kraśna Jaly. Był też obszar w centrum wsi co się zwał Podołynia.
Lokalizacja Dwernika jest bardzo korzystna, dlatego wieś rozwija się pod kątem turystyki. Jest sklepik, dwa przystanki autobusowe, sezonowa budka z piwem i pole namiotowe. I oczywiście pokoje gościnne, agroturystyka, domki wypoczynkowe. Blisko stąd na najbardziej atrakcyjne szlaki piesze, konne i rowerowe, w okolicy funkcjonują ośrodki jeździeckie, wyciąg narciarski, obiekty gastronomiczne, pracownie artystyczne, basen, muzea przyrodnicze.
Dzięki bliskiemu położeniu jesteśmy ciekawą alternatywą dla ofert noclegowych w Wetlinie, u nas znajdziecie jednak więcej spokoju i ciszy, a mniej turystów.
